ÖĞRENDİM SONUNDA !...

Hayat uzun bir kaçış....

Renklerini yitirmiş solgun çiçekler.....

İçimizde

hatıralar,pişmanlıklar....

Kendimize bir hayat yaratmalar....

Mutluluk damlalarına

sığınmalar....

Aşka ve sanata

hayran olmamız....

Sevdiklerimizi

Tanrı gibi görmemiz....

Mutsuzluğumuzu

başkalarına bağlamamız...

Sislerin içinde

yüzlerce sorular....

Geçmişi unutmayı,

geleceği merak etmeyi

öğrendim sonunda....

Sermin Albayrak

18-01-2006

DEĞERLER

Eskidendi

dostça gülümsemeler,

birbirine yardımlar,

komşuluklar…

Fakir ama,

gönlü zenginler,

kalp gözü ile

sevgilerini verenler…

Neredesiniz?....

Nerelere gittiniz?...

Yaşanmaz dünyada

yaşıyormuyuz?...

Değerlerimiz

gökyüzüne mi uçtu,

yoksa toprağa mı gömüldü?...

Maddi değerler

manevileri yendi mi?...

Hemen pes etmeyelim

yaşadıklarımıza…

Savaşalım

değerlerimiz için,

geri alalım onları…

Küçük insanlar değil,

değerli,çıkarsız

varlıklar olalım…

Ruhlarımızın huzuru

hepimize bulaşsın…

Dünyamız,

Yaşanacak bir dünya olsun…

Sermin Albayrak   

KIZILTOPRAK

Kırk sene sonra

Dolaştım Kızıltoprak’ta.

Gözlerim aradı

Bahçeli ahşap  evimizi,

Kaybettiğim babacığımı,

Kardeşlerimin koşuştuğu bahçemizi,

Leylak ağaçlarımızı,

Yakın komşularımızı,

Genç kızlık anılarımı….

Heyhat…kırk sene neler götürmüş.

Sanki “Şehirkahya sokağı”gömülmüş.

Meğer ben yaşamamışım

O heyecanları,o güzellikleri.

İnatla aradım eskileri ama

Cevap vermiyor beton yığınları.

Geçtim “Zühtüpaşa” okulundan,

Geleceğe güvenli

Kalp çarpıntımı duydum.

Geçmişimde dolaştım

Yudum yudum.

Pazarları sandala bindiğim,

Denizine girdiğim

Güzel “Kalamış koyu”,

Sanki uzaklaşmış benden.

Sermin Albayrak

SESSİZCE

Duyarım yüreğimde,

geri gelmeyecek

örselenmiş gençliğimi,

sessizce…

Kefeye koydum,

tarttım mutluluğumu, örselenmişliğimi…

Mutluluğum hafif kalsa da,

sarıldım ona bırakmamacasına…

En küçük şeylerden

mutluluk yarattım ölürcesine…

Mutsuzluklara kapattım

yüreğimin kapısını…

Kapımdan,

olumlu ışık verenlere,

güzelliklere,

düşünen beyinlere,

sevgilere yol açtım

sessizce…

SERMİN ALBAYRAK  

                               

DENİZİME MEKTUP

Hala yaşıyorsak hayatı,

bilmediğimizden değildir.

Her üzüntümüz,

kendimizden kopanlar içindir.

Yakınlarımızın varlıklarıyla

harmanlaşan yaşantımız,

Onlardan her birinin,

yaşantımızdan çekilmeleriyle

parça parça erir.

Kalanlarla devam etmeye

çalışırız hayatımıza...

Uzaklaşan herkesin anıları,

delikler açmıştır kalbimizde.....

Oysa,paylaşılmamış anıların,

doyulmamış sevgilerin,

yeterince ayrılmamış zamanların,

İlerleyen yaşımızın

yıprattığı bedenlerimizden,

yılların acıları sızar

o deliklerden....

Bir de  bakmışız ki,

yorulmuşuz,yaşlanmışız...

Ne çok şey yaşamış

ve yaşamamışız....

Neler kaybetmişiz hayatımızdan

bilesin...

                              Sermin Albayrak